രേണുകേ നീ രാഗ രേണു കിനാവിന്റെ-നീല കടമ്പിന്‍ പരാഗ രേണു.. പിരിയുംബൊഴേതോ നനഞ്ഞ കൊമ്പില്‍ നിന്നു-നില തെറ്റി വീണ രണ്ടിലകള്‍ നമ്മള്‍.. രേണുകേ നാം രണ്ടു മേഘശകലങ്ങളായ്- അകലേക്ക് മറയുന്ന ക്ഷണഭംഗികള്‍.. മഴവില്ലു താഴെ വീണുടയുന്ന മാനത്ത്- വിരഹമേഘ ശ്യാമ ഘനഭംഗികള്‍..പിരിയുന്നു രേണുകേ നാം രണ്ടു പുഴകളായ്‌- ഒഴുകിയകലുന്നു നാം പ്രേമശ്യൂന്യം.. ജല മുറഞ്ഞൊരു ദീര്‍ഘശില പോലെ നീ- വറ്റി വറുതിയായ് ജീര്‍ണമായ് മൃതമായി ഞാന്‍.. ഓര്‍മ്മിക്കുവാന്‍ ഞാന്‍ നിനക്കെന്തു നല്‍കണം- ഓര്‍മ്മിക്കണം എന്ന വാക്കു മാത്രം.. എന്നെങ്കിലും വീണ്ടും എവിടെ വെച്ചെങ്കിലും- കണ്ടുമുട്ടാമെന്ന വാക്കു മാത്രം.. നാളെ പ്രതീക്ഷതന്‍ കുങ്കുമ പൂവായി- നാം കടം കൊള്ളുന്നതിത്ര മാത്രം.. രേണുകേ നാം രണ്ടു നിഴലുകള്‍- ഇരുളില്‍ നാം രൂപങ്ങളില്ലാ കിനാവുകള്‍-പകലിന്റെ നിറമാണ് നമ്മളില്‍ നിനവും നിരാശയും..കണ്ടുമുട്ടുന്നു നാം വീണ്ടുമീ സന്ധ്യയില്‍- വര്‍ണങ്ങള്‍ വറ്റുന്ന കണ്ണുമായി.. നിറയുന്നു നീ എന്നില്‍ നിന്‍റെ കണ്മുനകളില്‍ -നിറയുന്ന കണ്ണുനീര്‍ തുള്ളിപോലെ.. ഭ്രമമാണ്‌ പ്രണയം വെറും ഭ്രമം- വാക്കിന്റെ വിരുതിനാല്‍ തീര്‍ക്കുന്ന സ്ഫടികസൗധം.. എപ്പഴോ തട്ടി തകര്‍ന്നു വീഴുന്നു നാം- നഷ്ടങ്ങള്‍ അറിയാതെ നഷ്ടപെടുന്നു നാം.. സന്ധ്യയും മാഞ്ഞു നിഴല്‍ മങ്ങി നോവിന്റെ-മൂകാന്ധകാരം കനക്കുന്ന രാവത്തില്‍ മുന്നില്‍ രൂപങ്ങളില്ലാ കണങ്ങലായ് നമ്മള്‍ -നിന്നു നിശബ്ദ ശബ്ദങ്ങലായ്.. പകല് വറ്റി കടന്നു പോയ് കാലവും-പ്രണയ മൂറ്റിച്ചിരിപ്പു രൌധ്രങ്ങളും.. പുറകില്‍ ആരോ വിളിച്ചതായ് തോന്നിയോ- പ്രണയ മരുതെന്നുരഞ്ഞതായ് തോന്നിയോ.. ദുരിത മോഹങ്ങള്‍ക്കു മുകളില്‍ നിന്നൊറ്റക്ക്‌- ചിതറി വീഴുന്നതിന്‍ മുന്പല്‍പ്പമാത്രയില്‍ -ക്ഷണികമായെങ്കിലും നാം കണ്ട കനവിന്റെ- മധുരം മിഴിപൂ നനച്ചുവോ രേണുകേ?...രേണുകേ നീ രാഗ രേണു കിനാവിന്റെ-നീല കടമ്പിന്‍ പരാഗ രേണു.. പിരിയുംബൊഴേതോ നനഞ്ഞ കൊമ്പില്‍ നിന്നു-നില തെറ്റി വീണ രണ്ടിലകള്‍ നമ്മള്‍..........................!!!
മുരുകന്‍ കട്ടകട...!!
നന്ദിത -1992
ഇളം നീല വരകളുള്ള വെളുത്ത കടലാസ്സില്‍ നിന്‍റെ ചിന്തകള്‍ പോറി വരച്ച് എനിക്ക് നീ ജന്മദിനസമ്മാനം തന്നു, തീയായിരുന്നു നിന്‍റെ തൂലികത്തുമ്പില്‍, എന്നെ ഉരുക്കാന്‍ പോന്നവ; അന്ന്, തെളിച്ചമുള്ള പകലും നിലാവുള്ള രാത്രിയുമായിരുന്നു. ഇന്നു, സൂര്യന്‍ കെട്ടുപോവുകയും നക്ഷത്രങ്ങള്‍ മങ്ങിപോവുകയും ചെയ്യുന്നു; കൂടുകാരോരുക്കിയ പൂച്ചെണ്ടുകള്‍ക്കും, അനിയന്റെ ആശംസ്സകള്‍ക്കും, അമ്മ വിളമ്പിയ പാല്‍ പായസത്തിനുമിടക്ക് ഞാന്‍ തിരഞ്ഞത് നിന്‍റെ തൂലികയ്ക്കു വേണ്ടിയായിരുന്നു, നീ വലിച്ചെറിഞ്ഞ നിന്‍റെ തൂലിക. ഒടുവില്‍, പഴയ പുസ്തകക്കെട്ടുകള്‍ക്കിടയ്ക്കു നിന്ന് ഞാനാ തൂലിക കണ്ടെടുത്തപ്പോള്‍ അതിന്റെ തുമ്പിലെ അഗ്നി കേട്ടുപോയിരുന്നു....................!!!
നന്ദിത -1988
